“Sevmekten Korkan Kalpler: Dikenli Tellerin Ardındaki Yara”

Bazen kalbimizi öyle sıkı sararız ki acı çekmemek için, sevgiye dair her şey tehdit gibi gelir. Geçmiş kırgınlıklar, hayal kırıklıkları, ihanetler… Her biri bir diken olur, etrafımıza ördüğümüz tel örgülerde. Kimse yaklaşmasın diye. Ama unuturuz: Sevgi içeri giremediği gibi, içeriden de dışarı çıkamaz. Böylece sevgiye muhtaç kalbimiz, yalnızlıkla susuz bırakılır.

Kendimizi koruduğumuzu zannederiz ama aslında içten içe çürümeye bırakırız. Oysa şefkat, anlayış ve kabullenme; kalbin tel örgüsünü birer birer çözebilir. Her yara iyileşmek için zaman ister, ama hiçbir yara sonsuza kadar kapanamazsa, biz de tam anlamıyla yaşayamayız.

''sevgi de kal''

                                    @leylabuyukderelii